نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 أستاذ مشارک فی قسم اللّغة العربیة وآدابها، کلّیة الآداب والعلوم الإنسانیة، جامعة الإمام الخمینی الدّولیّة، قزوین، ایران.
2 طالب الدّکتوراه فی فرع اللّغة العربیة وآدابها، کلّیة الآداب والعلوم الإنسانیة، جامعة الإمام الخمینی الدّولیّة، قزوین، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
In the contemporary era, the language of poems is transformed from a tool of expression to a language for innovation with its idiosyncratic framework, and aims at clarifying the relationship of a poet with the surrounding world and her attitude concerning the phenomena. The language of poems comprises the words, their combinations, and literal figures of speech. Furthermore, with the aim of being in coordination with the contemporary conditions of the society, the language of the poems is transformed followed by the attempts the poets have made in revolving their language in this respect. Yousef-Al-Khal and Hossain Monzavi are among the poets of modernist poetry in Arabic and Persian, throughout the poems of whom, the modernity traits in different language are explicitly exposed. This article is an attempt to assess and compare the two poets’ languages of poetry aesthetically via conducting a descriptive-analytic methodology which addressed the most important elements in this respect. For instance; repetition in Al-Khala’s poems, in addition to creating a kind of rhythm, is utilized to focus upon the meanings, while Monzavi’s purpose is mostly creating rhythms than meaning purposes. Furthermore, Al-Khalal’s social commitment has led him to use the plural forms of speech. In contrast, Monzavi uses the single form to express his emotions. Assessing the textual implications, the close relation of the words implications and the forms of the text may be demonstrated in the poems of both. The visual irony in the Al-Khalal’s poems has caused the literal development and complexity, while this figure of speech has improved Monzavi’s poems aesthetically. Monzavi managed to combine various senses and then their implications are linked to abstract conceptions. One of the most outstanding specifications of Al-Khalal’s poetic language that makes him more prominent than Monzavi is the salience of the forms derived from icons which encompasses all elements of his poems.
کلیدواژه‌ها [English]
عنوان مقاله [العربیة]
نقد زیباشناسانه زبان شعری در شعر یوسف الخال و حسین منزوی
چکیده [العربیة]در دوران معاصر زبان شعر از ابزاری برای بیان، به زبانی برای ابداع و نوآوری ارتقا یافت که دارای نظامی مشخّص است و ارتباط شاعر با دنیای اطراف و دیدگاه وی را نسبت به پدیدهها تبیین می‌سازد. زبان شعر واژگان، ترکیبها و صور تشکیلدهندة شعر را شامل میشود و زبان شعر در دوران معاصر برای هماهنگی با شرایط جدید جامعه تغییر یافت و شاعران برای همراهی با اوضاع موجود در جامعه، به تحوّل در زبان شعرشان پرداختند. یوسف الخال و حسین منزوی بهمنزلة سرایندگان شعر نو در دو زبان عربی و فارسی بهشمار میروند که نوگرایی در ساختارهای مختلف زبان شعرشان جلوه مینماید. نوشتار پیش رو در پی بررسی و تطبیق زیباشناسانه زبان شعر دو شاعر با بهرهگیری از روش توصیفی - تحلیلی است که مهمترین آنها عبارتاند از: تکرار در شعر الخال افزون بر ایجاد موسیقی برای تأکید معنا به‌کار رفته و منزوی آن را بیش از مقاصد معنایی برای خلق موسیقی استفاده کرده است. التزام اجتماعی الخال سبب شده تا او ضمیر متکلّم را بهصورت جمع به‌کار ببرد حالآنکه منزوی آن را بهصورت مفرد و برای بیان عواطف خویش استفاده کرده است. با بررسی دلالت متنی ارتباط تنگاتنگ دلالت واژگان و صور متن در شعر دو شاعر آشکار میشود. آیرونی تصویری در شعر الخال منجر به توسعة زبانی و پیچیدگی شده، امّا این آرایه به شعر منزوی زیبایی بیشتر میبخشد. منزوی توانسته است حواس مختلف را درهم آمیزد و الخال آن را با مفاهیم انتزاعی پیوند میدهد، از ویژگیهای برجسته زبان شعر الخال، فزونی صور برگرفته از اسطوره است که همه اجزای شعرش را دربر میگیرد و او در این زمینه برتر از منزوی است.
کلیدواژه‌ها [العربیة]
)