نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
عبدالوهّاب البیاتی (متوفّای 1999 م) یکی از شاعران بزرگ و نامدار جهان معاصر عرب به شمار میآید او در بخشی از آثار و سرودههای خود تحت تأثیر بزرگان شعر و شخصیّتهای تاریخی ایران بوده است. از میان شاعران معاصر عرب، وی بیشترین توجّه را به ایران داشته و اندکی قبل از مرگش به ایران سفر کرده است. این سفر کوتاهمدّت، نتایج و بازتاب گستردهای در شعر او داشته است. او از شهرها و شخصیّتهای ایرانی به عنوان نمادی برای بیان دردها و استبدادی که بر جامعهاش سایه افکنده است بهره میبرد و آنچه را در دل دارد به کمک این نقابها به تصویر میکشد. البیاتی از شخصیّتهایی چون خیّام، سهرودی، حافظ و از حلاّج به عنوان شخصیّتهایی آرمانی برای بیان رنج انسان امروز یاد میکند و از میان شهر های ایران نیز از نیشابور ، تهران، شیراز و اصفهان مکرّر یاد میکند؛ چراکه میان آنها و وطن ستمدیدة خود شباهتی بینظیر مییابد. در این مقاله، تلاش شده است تا چگونگی این تأثیرپذیریها توسّط عبدالوهّاب البیاتی از نامها و شهرهای ایرانی به نمایش گذاشته شود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
إنعکاس الزوایا منَ الثَّقافَةِ والأدب الإیرانیّ فی شِعرِ عبدالوهّاب البیاتی
چکیده [English]
الملخّص
یُعَدُّ عبدالوهّاب البیاتی (1999م) أحَدَ شعراء الکِبار العَرب المعاصِرینَ. ولقد تأثَّرَ فی مواضع عَدیدةٍ من آثارِهِ وأشعارِهِ من أئمّةِ شعر ایران وآدابها. إنَّ البیاتی کانَ لَه أکثرُ توجُّهاً بالإیران وسافَرَ إلی إیرانَ قبلَ وَفاتِهِ. کانَ لِهذا السّفر الَّذی قَصیرَ الأمل، النتائج والإنعکاس الممتدّ فی شِعره. أنَّ الشاعر یَستَمِدُّ منَ الأسماء والأشخاص الإیرانیةِ نحوُ خیّام، سهروردی، حافظ وحلاّج وأیضاً البِلاد الإیرانیّة نحوُ نیشابور، تهران، شیراز واصفهان لمشابهة مَسقطِ رَأسِهِ المظلومة کَالقِناع لِبیانِ الآلام والإستبداد الّذی ألقی إلی مُجتَمِعهُم ظِلَّه ویظهر شَیئاً ما فی قلبه منها. هذا المَقال یدرسُ کَیفَ کانَ هذا التأثّر منَ الأسماء والبلاد الإیرانیةِ فی شعر عبدالوهّاب البیاتی ولَم تَطبَع دراسةً کانَت تَقومُ بهذا الموضوع إلی الآن. نحن ارّاجی یُهتَمُّ بالدّراسات المقارنة أکثرُ من هذا فی الآتی.
کلیدواژه‌ها [English]
- الکلمات الدّلیلیّة: الأدب المقارن
- عبدالوهّاب البیاتی
- الثَّقافَة والأدب الإیرانیّ
- القناعات والأسماء الإیرانیةِ
شمسالدّین»، پایاننامة دکتری رشتة زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه تهران.
)