مظاهر التجدید فی شعر فترة الدّستور فی العراق وإیران (بساطة اللغة نموذجاً)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 طالب مرحلة الدکتوراه بقسم اللّغة العربیّة وآدابها، لجامعة رازی، کرمانشاه، ایران

2 استاذ مشارک فی قسم اللّغة العربیّة وآدابها بجامعة رازی، کرمانشاه، ایران

چکیده

امتاز شعراء فترة الدّستور فی العراق وإیران بالبساطة أو السّهولة فی لغة الشعر و قد شملت أنواع الشعر بأجمعها کان الزهاوی رائداً فی هذا المضمار وقد تبعه الرّصافی ووصل إیرج القمّة فی الشعر الفارسیّ ثمّ بسّط عشقی شعرهُ و قرّبه للعامیة الدارجة. وقد صبغت لغتهم هذه بصبغة عامیة واضحة هی أقرب إلی لغة المجلات والصحف. وقد خصّص ملک الشعراء بهار بعض أشعاره بالبساطة والسهولة. وفی السیاق المتصل یرمی هذاالبحث و اعتماداً علی منهج الوصفی - التّحلیلی إلی دراسة شعر حقبة الدُستور فی العراق وإیران من ناحیة البساطة. ومن أبرزالنتائج الّتی توصلنا إلیها عبر هذا البحث هی: أنَّ شعر البساطة ولیدة الأوضاع الثوریة السائدة علی فترة الدُستور حیث إنّها کانت تقتضی تقریب الشعر إلی أفهام النّاس وأداء الشاعر رسالة اجتماعیة لتوعیة القارئین علی هموم المجتمع وحثّهم علی حمل مهام الثورة.
 

 

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

نوآوری در شعر شاعران ایرانی و عراقی در عصر مشروطه

نویسندگان [English]

  • عبدالصاحب طهماسبی 1
  • جهانگیر امیری 2
1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات عرب دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2 دانشیار گروه زبان و ادبیّات عرب دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده [English]

ویژگی اصلی اشعار شاعران ایرانی و عراقی در دورة مشروطه، سادگی و آسان بودن زبان شعر آنها است، این سادگی در همة فنون شعری آن دوره به چشم می­خورد، زهاوی پیشتاز این میدان است و رصافی از او پیروی نموده است. ایرج میرزا در ایران ساده­گویی در شعر را به اوج خود رسانده و آن را به شعر عامیانه نزدیک کرده است. اشعار عصر مشروطه، اعمّ از شعر فارسی و عربی به خاطر ساده بودن شباهت زیادی به زبان روزنامه و مجلات پیدا کرد. در همین راستا پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی - تحلیلی بر آن است تا سروده­های دورة مشروطه در عراق و ایران را از منظر زبان شعر مورد کنکاش قرار دهد. از مهمّ­ترین دستاوردهای این تحقیق آن است که، چون اوضاع انقلابی عصر مشروطه نیازمند شعری بود که عامة مردم به راحتی با آن ارتباط برقرار کنند و از سوی دیگر، شاعران بتوانند مردم را از شرایط جامعه و مسؤولیّت­های خود در قبال انقلاب مشروطه آگاه نمایند، لذا زبان شعر به سمت و سوی سادگی و سلاست و روانی، و به عبارت دیگر، زبان نثر پیش رفت.


 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • ادبیّات تطبیقی
  • نشانه­ های تجدّد
  • شاعران عصر مشروطه
  • عراق و ایران
  • زبان شعر
  • سادگی

عنوان مقاله [العربیة]

Innovation in Iranian and Iraqi Poetry in the Constitutional era (Case Study: Language Poetry)

چکیده [العربیة]

The main features of the Constitutional period poems is the simplicity and easiness of language in the poems, the simply can be seen in all the techniques of poem in this period and Al-Zahawi was pioneer in the field and Rasafi followed him. Iraj Mirza has also set the simple poem to apex in Iran and even made it close to the folk poetry. The poems of Constitutional career, including Persian and Arabic poetry, were found to be very similar to the language of the newspaper and magazines for the sake of simplicity. In this regard, the present study is based on a descriptive-analytical approach to examine the poems of constitutional in Iraq and Iran as the mainstream speakers of poetry. One of the most important achievements of this research is that, the revolutionary conditions of the Constitutional era required a poem that the public could easily communicate with, on the other hand, the poets could make people aware of the conditions of society and their responsibilities to the Constitutional Revolution. Therefore, the language of poetry went to the simplicity and cleverness and fluency, in other words, the language of prose.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • Comparative Literature
  • Constitutional period
  • The Signs of Modernity
  • The Poets of Constitutional Era
  • Iraq and Iran
  • the Language of Poetry
  • Simplicity
  1. الف: الکتب

    1. آریان­پور، یحیی( 1375)؛ از صبا تا نیما، ج اوّل، چاپ سوم، تهران: ارغنون.
    2. امین­پور، قیصر (1386)؛ سنّت و نوآوری در شعر معاصر، چاپ سوم، تهران: علمی و فرهنگی.
    3. ایرج میرزا (1356)؛ دیوان ایرج، باهتمام: محمدجعفر محجوب، چاپ چهارم، تهران: توس و اندیشه.
    4. بهار، محمد تقی (1368)؛ دیوان بهار، به کوشش مهرداد بهار ، جلد1، چاپ پنجم، جلد2، چاپ4، تهران: توس
    5. ..................... (1390)؛  دیوان بهار، چاپ سوم، تهران: نگاه.
    6. الجیوسی، سلمی الخضراء (2007)؛ الاتجاهات والحرکات فی الشّعر العربی الحدیث، ترجمة: عبدالواحد لؤلؤة، الطبعة الثانیة، بیروت: مرکز الدّراسات الوحدة العربیة،
    7. الرّصافی، معروف عبد الغنی (١٩53)؛ الدّیوان، أتمّ شرحه وصححه مصطفی السّقا، الطبعة الرّابعة، مصر: دار الفکر العربی، مطبعة الاعتماد.
    8. الزّهاوی، جمیل صدقی (1923)؛ الرّباعیات، الطبعةَ الأولی، بیروت: دار العودة.

    9. .................. (1924)؛ الدّیوان، مصر: المطبعة العربیة.

    10................... (1972)؛ الأوشال، بیروت: دار العودة.

    11................... (2004)؛ الدّیوان، شرح وتقدیم أنطوان القوّال، الطبعة الأولی، بیروت: دار الفکر العربی.

    12.سلوم، داوود (1984)؛ أثر الفکر الغربی فی الشّاعر جمیل صدقی الزّهاوی، الکویت: معهد البحوث والدّراسات العربیة.

    13.شفیعی کدکنی، محمدرضا (1390 الف)؛ با چراغ و آینه در جستجوی ریشه­های تحوّل شعر معاصر ایران، چاپ سوم، تهران: سخن.

    14.عربیة، توفیق لازم (1971)؛ حرکة التطور والتّجدید فی الشّعر العراقی الحدیث منذ عام 1870 حتی قیام الحرب العالمیة الثانیة، بغداد: مطبعة الإیمان.

    15.عز الدّین، یوسف (1973)؛ فی الأدب العربی الحدیث بحوث ومقالات، مصر: الهیئة المصریّة العامّة للکتاب.

    16.عشقی، میرزاده (1350)؛ دیوان کلیات مصور عشقی، تألیف و نگارش مشیر سلیمی، علی اکبر، چاپ ششم، تهران: سپهر و امیرکبیر.

    17.محمدحسن، علی ( د.ت)؛ فنّ الوصف وتطوّره فی الشّعر العراقی الحدیث (1800- 1925)، بغداد: دار الشؤون الثّقافیّة.

    18.یزدانی، زینب ( 1383)؛ ایرج میرزا، چاپ اوّل، تهران: تیرگان.

    ب: المجلاّت

    1. الحداد، علی (2009)؛ وعی التّجدید وتمثلاته عند الزّهاوی والرّصافی، مجلة القبسات، العدد 93، جامعة دار المنظومة، الیمن: صص 121-146.

    20.حشمت، مؤید (1366)؛ «هزل و طنز و شوخی در شعر بهار»، تهران: مجله ایران­نامه، شمارة 20، صص 596- 624.

    21.عبد الرضا، سعید (2011)، «تحولات الشکل فی الشعر العراقی الحدیث، الزهاوی والرصافی»، بغداد: مجلة الدیالی، العدد الخمسون، صص 71- 99.

    22.غفاری، جاهد، مریم ( 1387)؛ «جلوه­های طنزپردازی در ادبیات مشروطه»، مجله کتاب ماه ادبیات، تهران: شماره 130، صص 47- 54.

    23.همایون کاتوزیان، محمد علی (1378)؛ «اخوانیات عارف­نامه»، مجله ایران­شناسی، تهران: شماره 41، صص22 – 43.

    24.یزدان­پناه، مهرعلی (2012)؛ «اللغة الفارسیة وآدابها من منظور شعراء العراق، الزّهاوی والرّصافی والنجفی والجواهری نموذجاً»، مجلة الجمعیة الإیرانیة للغة العربیة وآدابها، طهران: العدد22، صص 47- 73.