کاربرد رمز در شعر خزعل الماجدی و نسیم شمال بر اساس نظریۀ زیبایی-شناسی انتقادی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

2 استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

3 دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. رایانامه

چکیده

ادبیات هر دوره‎ای متأثّر از اوضاع و شرایطی است که با آن تعامل دارد. شعر خزعل ماجدی (متولّد 1951) و نسیم شمال (1313- 1249) نیز متأثّر از شرایطی است که از دیرباز، دشمنان برای عراق و ایران پدید آورده بودند. این دو شاعر در ابعادی گسترده و با نگرشی سلبی‎نگر، وضعیت جامعۀ خود را نقد کرده‎اند. نظریۀ زیبایی‌شناسی انتقادی به‌عنوان محصول مکتب فرانکفورت در قرن بیستم پا به عرصۀ وجود گذاشت و عمده‎ترین هدفش را می‎توان مخالفت با وضعیت موجود و درنهایت رهایی‎ انسان معاصر به‎عنوان موجودی آزاد دانست. جریان ادبی شعر عربی و فارسی بهدلیل اشتراک در شرایط اجتماعی – فکری - سیاسی، تجربه‎های مشترکی را رقم زد که این تحوّل تقریباً هم در محتوا و هم در فرم آثار ادبی دو ملّت قابل مشاهده است. یکی از مهم‎ترین عناصر شعری مشترک خزعل ماجدی - به‌عنوان شاعر عراقی - و نسیم شمال - شاعر ایرانی - روح و فضای انتقادی است که بر اشعارشان سایه افکنده است. شیوۀ به‎کار گرفته‌شده در نوشتار پیش رو، تطبیق اشعار دو شاعر ایرانی و عراقی براساس مکتب آمریکایی و برمبنای تحلیل و تفسیر کتابخانه‎ای است. این دو ادیب همچون نظریه‎پردازان مکتب فرانکفورت و نظریۀ زیبایی‎شناسی انتقادی، ایدئولوژیکی بودن هر نوع اثر ادبی و غیر ادبی را نفی می‎کنند و اصالتش را در استقلال آن می‎دانند. پژوهش حاضر بر آن است تا اصلی‎ترین دغدغه‎های فکری هردو شاعر را از چهار جنبۀ مشترک: رمز سیاسی، رمز اجتماعی، رمز اسطوری و رمز تاریخی که دارای بار نمادین است؛ ازنظر زیبایی‎شناسی انتقادی مقایسه و تحلیل کند. از تحلیل اشعار ایشان چنین استنباط می‌شود که ریشۀ تمام مشکلات ایران و جهان عرب براساس این نظریه، سلطۀ سیاسی حاکم است و راه ایجاد آزادی در جامعه، حذف سلطه‎گری در کشور است. خزعل ماجدی و نسیم شمال به‌طور رمزی اندیشه‎های ضدّ استعماری خود را بیان نموده و برای تجسّم‌بخشیدن به واقعیت‎ کشور و تهییج جامعه از رمزهای اجتماعی و سیاسی و اسطوری و تاریخی کمک گرفته‎اند‎ تا بدین‌وسیله اهداف و ارزش‎های مورد نظر خود را رواج دهند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The use of Symbol in the poetry of Khazal Al-Majidi and Nasim Shomal Based on the Theory of Critical Aesthetics

نویسندگان [English]

  • Touraj Sohrabi 1
  • Yahya Marouf 2
  • Mohammad Nabi Ahmadi 3
1 , Ph.D. Candidate, Department of Arabic Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Razi University, Kermanshah, Iran
2 Professor the Department of Arabic Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Razi University, Kermanshah, Iran.
3 Associate Professor, Department of Arabic Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Razi University, Kermanshah, Iran.
چکیده [English]

The literature of each period is influenced by the interacting circumstances of that particular period. The poetry of Khazal Majedi (born in 1951) and Nasim Shomal (1313-1299) experience the impact of the conditions created by the enemies of Iraq and Iran for a long time. These two poets have criticized the existing situation of their society back in the old days on a large scale and have held a negative attitude against it. The theory of critical aesthetics emerged as a production of Frankfurt School of thought in the twentieth century, and the main goals it carried were opposing the existing status and, ultimately, experiencing the liberation of contemporary man as a free being. The current literature of Arabic and Persian poetry, due to their common social-intellectual-political conditions, have formed common experiences which comprise this change in almost both the content and form of the literary works of the two nations. One of the most prominent elements of the common poetry of Khazal Majidi - as an Iraqi poet - and Nasim Shomal - an Iranian poet - is the critical spirit and atmosphere that has overshadowed their poems. The method used in this article is to compare the poems of two Iranian and Iraqi poets based on the American school of thought and the library analysis and interpretation. These two writers, like the theorists of the Frankfurt School of thought and the theory of aesthetics and critical theory, deny the ideology of any literary or non-literary work and consider its authenticity in its independence. This article aims to address the main intellectual concerns of both poets from four common aspects: political code, social code, mythical code and historical code which carries a symbolic meaning that is the critical comparison and analysis from an aesthetic point of view. From the analysis of the poems for both poets and the understanding of their views, it is inferred that the root of all problems in Iran and the Arab world, according to this theory, is political domination and the way to create freedom in society is to eliminate hegemony in the country. Criticism of the ruling political domination, opposition to positivism, revolutionary art, etc. are among the main foundations of this theory. Khazal Majidi and Nasim Shomal have symbolically expressed their anti-colonial ideas and have used social, political, mythological and historical codes to embody the reality of the country and stimulate the society, thus achieving their goals and values and develop their opinions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Khazal Al-Majidi
  • Nasim Shomal
  • Frankfurt School
  • Critical Aesthetics

عنوان مقاله [العربیة]

استخدام الرّمز فی شعر خزعل الماجدی ونسیم شمال بناء على نظریة الجمالیات النّقدیة

چکیده [العربیة]

یتأثّر أدب کلّ فترة بالظروف التی یتفاعل معها. کما تأثّر شعر خزعل الماجدی (موالید 1951) ونسیم شمال (1313-1299) بالظروف التی خلقها أعداءُ العراق وإیران لفترة طویلة. لقد انتقد هذان الشاعران الوضعَ الحالی لمجتمعهما على نطاق واسع وبموقف سلبی. ظهرت نظریة الجمالیات النقدیة کنتاج لمدرسة فرانکفورت فی القرن العشرین، ویمکن اعتبار هدفها الرئیسی معارضة للوضع الراهن وفی النهایة تحریر الإنسان المعاصر ککائن حرّ. شکّل التیارُ الأدبی للشعر العربی والفارسی، بسبب ظروفهما الاجتماعیة – الفکریة – السیاسیة المشترکة، تجارب مشترکة یمکن رؤیة هذا التغییر تقریبًا فی المحتوى وفی شکل الأعمال الأدبیة للشعبین. من أهمّ عناصر الشعر المشترک لخزعل الماجدی - کشاعر عراقی - ونسیم شمال - شاعر إیرانی - هو الروحُ النقدیة والجو الذی طغى على قصائدهما. الطریقة المستخدمة فی هذا المقال هی مقارنة قصائد شاعرین إیرانیین وعراقیین بناءً على المدرسة الأمریکیة ونظریة الجمالیات النقدیة لمدرسة فرانکفورت. تهدف هذه المقالة إلى معالجة الإهتمامات الفکریة الرئیسیة لکلی الشاعرین من أربعة جوانب مشترکة: الرمز السیاسی، والرمز الاجتماعی، والرمز الأسطوری، والرمز التاریخی؛ ثمّ المقارنة وتحلیلهم من وجهة نظر جمالیة. من تحلیل قصائد کل من الشعراء وفهم وجهات نظرهم، یُستنتج أنّ أصل جمیع المشاکل فی إیران والعالم العربی، وفقًا لهذه النظریة، هو الهیمنة السیاسیة، والطریقة لخلق الحریة فی المجتمع هی القضاء على الهیمنة فی البلاد. یعتبر انتقاد الهیمنة السیاسیة الحاکمة ومعارضة الوضعیة والفن الثوری وما إلى ذلک من بین الأسس الرئیسیة لهذه النظریة. خزعل الماجدی ونسیم شمال عبرا بشکل رمزی عن أفکارهما المناهضةَ للاستعمار واستخدما الرموز الاجتماعیة والسیاسیة والأسطوریة والتاریخیة لتجسید واقع البلد وتنشیط المجتمع، وبالتالی تحقیق أهدافهم وقیمهم.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • خزعل الماجدی
  • نسیم شمال
  • مدرسة فرانکفورت
  • جمالیات نقدیة
احمدی، بابک (1376). خاطرات ظلمت (دربارۀ سه اندیشگر مکتب فرانکفورت). چاپ ششم. تهران: مرکز.
اسلامی شهرام؛ امیری، کاظم (1374). نظریۀ زیبایی‌شناسی تئودور آدورنو، مجلۀ بوطیقای نو، 1 (1)، 10–21.
باتامور، تام (1394). مکتب فرانکفورت. حسین‌علی نوذری. تهران: نی.
بنیامین، والتر؛ آدورنو، تئودور؛ مارکوزه، هربرت (1388). زیباییشناسی انتقادی. ترجمۀ امید مهرگان، تهران: گام نو.
پورنامداریان، تقی (1376). رمز و داستانهای رمزی در ادب فارسی (تحلیلی از داستانهای عرفانی، فلسفی ابن سینا و سهروردی). چاپ دوّم. تهران: علمی و فرهنگی.
حسن‎پور آلاشتی، حسین؛ عباسی، رضا (1389). تحلیل زبانی اشعار فرخی یزدی براساس نظریۀ زیبایی‎شناسی انتقادی (با تکیه بر غزل و چند رباعی). پژوهش زبان و ادبیات فارسی، (17)، 113-149.
حسینی، سید اشرف‌الدین (نسیم شمال) (1355). باغ بهشت.
حسینی، علیرضا؛ باقرزاده، جمشید؛ اسمعیلی، پوریا (1396). بازتاب اوضاع سیاسی عراق پس از جنگ جهانی اول در اشعار معروف الرصافی. مجله زبان و ادبیات عربی، (17)، 57-84.
دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغتنامه. زیر نظر: دکتر محمّد معین و دکتر سیّد جعفر شهیدی. چاپ دوم. تهران: دانشگاه تهران.
رخشنده‌نیا، سیّده اکرم (1391). هنجارشکنی شاعران معاصر عربی در کاربرد داستان‎های دینی پیامبران، پژوهشهای نقد و ترجمه زبان و ادبیات عربی، 2 (5)، 161-180.
السامرائی، ماجد احمد (1983). التیار القومی فی الشعر العراقی الحدیث. بغداد: دائرة الشؤون الثقافیة والنشر. 
ستاری، جلال (1381). اسطوره و رمز در اندیشه میر چاه الیاده. تهران: مرکز.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1387). شعر معاصر عرب. چاپ دوم. تهران: سخن.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصرخسرو.
غفاری جاهد، مریم (1386). ادبیات سیاسی عصر مشروطه. کتاب ماه ادبیات، (4)، 32-20.
کریمى حکاک، احمد (1384). طلیعه تجدّد در شعر فارسى. ترجمة مسعود جعفرى. چاپ اول. تهران: مروارید.
الماجدی، خزعل (2008). الأعمال الشعریة. بیروت: منشورات المؤسسة العامة للدراسات والنشر.
الماجدی، خزعل (2011). أحزان السّنّة العراقیّة. الطبعة الأولی. لبنان: الغاوون.
مارکوزه، هربرت (1388). بعد زیباشناختی. ترجمة داریوش مهرجویی. چاپ چهارم. تهران: هرمس.
محسنی، مرتضی (1392). تحلیل غزلیات حافظ براساس نظریۀ زیبایی‎شناسی انتقادی (مکتب فرانکفورت). جامعهشناسی هنر و ادبیات، 5 (2)، 306-287.
میرصادقی، میمنت (1376). واژهنامه هنر شاعری. چاپ چهارم. تهران: کتاب مهناز.
نصر، عاطف جوده (1978). الرمز الشعری عند الصوفیه. الطبعة الثالثة. بیروت: دارالأندلس للطباعه و النشر.
نوذری، حسینعلی (1384).  نظریۀ انتقادی مکتب فرانکفورت در علوم اجتماعی و انسانی. تهران: آگه.