رمز و قناع، حضور گستردهای در شعر بیاتی دارد. بخش گستردهای از این رموز، رموز صوفیانه است؛ بـه طــوری کـه میتوان گفت: بیاتی در این زمینه از رموز شعری عارفان بزرگی چون فرید الدین عطار نیشابوری و بسیاری دیگر کمک گرفته است. از اشعار این شاعر میتوان به این نتیجه رسید که او از ادیبان ایرانی، به خصوص، عارف ادیب، عطار، تأثیر پذیرفته است که به نظر میرسد شرایط معیشتی مشابهی که هر دو شاعر از آن رنج بردهاند، یکی از دلایل این تأثیرپذیری باشد؛ زیرا هر دو شاعر در اوضاع سیاسی و اجتماعی دردناکی زندگی کردهاند. اگر در اشعار بیاتی به خوبی نظر کنیم در مییابیم که وی به آثار عطار توجه داشته و بسیاری از افکار صوفیانه او را در اشعار خود بهکار گرفته است. اما این تأثیرپذیری از عطار مانع از گرایش او به سمت تجدّد نشده است؛ زیرا او در واقع بین گرایش صوفیانه خود و گرایش صوفیانه عطار پیوندی شاعرانه ایجاد نموده است.
این مقاله بر آن است تا ضمن مقایسهای میان اشعار بیاتی و عطار بر اساس شیوه تحلیل- توصیفی و در قالب مکتب فرانسه، بر این امر تأکید ورزد که بیاتی از چشمه گوارای عرفان عطار سیراب شده است. نتیجه،گویای آن است که بیاتی از بسیاری افکار صوفیانه عطار الهام گرفته و به همین دلیل مضامین مشترک بسیاری میتوان در شعر دو شاعر یافت؛ اما وجه تمایز دو شاعر، در شیوه بهکارگیری مضمونهای عارفانه در شعر نمود یافته است.
)