اشتراک ادیبان اسلامی در ستایش پیامبر (ص) میراثی از تفکّر و عاطفۀ دینی مشترک است که بستری مناسب جهت مقایسۀ این نوع ادبی به ویژه میان تمدّن ایران و عرب را فراهم میآورد. در این راستا، بررسی مدایح نبوی بوصیری، شاعر مصری و خاقانی شروانی که هر یک به دلیل فراوانی ابیاتشان در مدح پیامبر به نوعی افتخار شاعر پیامبر بودن خویش را به همراه دارند، جلوۀ محسوسی به پیوند ادبیّات این دو ملّت میدهد. این دو شاعر، که به فاصلۀ کمتر از یک قرن با یکدیگر میزیستهاند، اشعار آنها از وجوه مشترک قابل ملاحظهای برخوردار است؛ وصف معجزات پیامبر (ص)، مقام و منزلت ایشان، ذکر مناقب و فضایل، ستایش اهلبیت (ع) و نیز توسّل و شفاعت از پیامبر (ص) از جمله محورهای یکسان آنها در مدح حضرت رسول است، با این تفاوت که بوصیری، شاعری موضوعگرا بوده و در غالب موارد به شکلی جامع، مفصّل و با ذکر جزئیّات به بیان مطالب میپردازد در حالی که خاقانی شاعری اسلوبگرا بوده و اغلب توصیفهایش صریح، کوتاه و موجز است. پژوهش حاضر با رویکردی تطبیقی تحلیلی به مقایسۀ مدایح نبوی موجود در دیوان بوصیری و خاقانی میپردازد تا در خلال آن وجوه اشتراک و افتراق این دو شاعر نامدار در شیوۀ سخنپردازی نمایان گردد.